در مسیر حفظ کلام خدا

وقتی کلام خدا در خانه‌ای جریان دارد، انگار زندگی روی زیباتری نشان می‌دهد؛ ثانیه‌ها مقدس‌ترند و آرامش و خوشبختی چاشنی لحظه‌ها می‌شود، اتفاقی که در خانه خانواده پویان‌وند رقم خورده و آن‌ها را جذب آیه‌های الهی کرده است.

جمع چهار نفره خانواده پویان‌وند از جمله دل‌باخته‌های کلام الهی هستند که در عرصه حفظ قرآن پا گذاشته‌اند. از مادری که حافظ قرآن کریم است تا علی‌اصغر یازده‌ساله که حافظ پنج جزء و محمدحسین هشت‌ساله که حافظ سوره‌های کوچک جزء آخر کلام‌ا... مجید است. این دو برادر قرآنی تاکنون در مسابقات دانش‌آموزی بسیاری در سطح ناحیه و شهر مشهد شرکت کرده‌اند و عناوین اول، دوم و سوم را نیز به‌دست آورده‌اند.

تصمیم علی‌اصغر و برادرش خودخواسته بود

علی‌اصغر و محمدحسین دو برادر ساکن محله الهیه هستند که در خانواده‌ای مذهبی متولد شده‌اند اما هیچ‌وقت پدر و مادرشان آن‌ها را به حفظ قرآن مجبور نکرده‌اند. علت علاقه‌مندشدن این برادران به حفظ آیات الهی برمی‌گردد به زمانی که علی‌اصغر 9سالش بود و در کنار مادر، حفظ سوره‌های کوتاه جزء30 قرآن را آغاز کرد. او مدتی بعد در مسابقات دانش‌آموزی حفظ قرآن کریم در ناحیه و شهر مشهد عنوان اول را کسب کرد و همین موضوع او و سپس محمدحسین را به حفظ قرآن علاقه‌مند کرد.

حفظ قرآن در کنار درس و ورزش

علی‌اصغر از کلاس سوم حفظ قرآن را جدی‌تر دنبال می‌کند و معتقد است باید قرآن را آهسته اما پیوسته حفظ کرد. او می‌گوید: دوست دارم در این مسیر بدون استرس باشم و در کنار آن درس و ورزشم را نیز با همان قدرت دنبال کنم. از وقتی با قرآن انس گرفته‌ام و آن را حفظ می‌کنم، آرامش زیادی دارم. خواندن چند آیه از قرآن اضطرابم را در جلسات امتحان کم می‌کند.

شانس بزرگ زندگی‌ام این است که مادرم مربی قرآن است و این موضوع برای یادگیری‌ام تأثیر بسیار خوبی دارد

او هر روز حفظ پنج آیه را به همراه مرور یک سوره‌ به مادرش که استاد قرآنی اوست تحویل می‌دهد. علی‌اصغر تأکید می‌کند: شانس بزرگ زندگی‌ام این است که مادرم مربی قرآن است و این موضوع برای یادگیری‌ام تأثیر بسیار خوبی دارد.

قرآن را سرلوحه کارهایمان قرار دهیم

محمدحسین هشت‌ساله هم به جمع ما در خانه‌شان می‌پیوندد. او با همان لحن کودکانه‌اش از شروع به حفظ قرآن برایمان می‌گوید: از سوره‌های کوچک جزء30 آغاز کردم. مادرم سوره‌ها را می‌خواند و من تکرار می‌کردم. سرعت یادگیری‌ام‌ خوب بود. مادرم هم تشویق می‌شد که بیشتر با من تمرین و تکرار کند. هنگامی که به کلاس اول رفتم خواندن قرآن برایم خیلی سخت نبود.

او ادامه می‌دهد: می‌خواهم روزی قاری و حافظ کل قرآن باشم. می‌دانم که این آرزویم دست‌یافتنی است و باید برای آن تلاشم را چند برابر کنم. این پسر قرآنی توصیه‌ای هم دارد: قرآن را سرلوحه عمل به کارهایم قرار داده‌ام. تنها قرآن خواندن و حفظ کردن کافی نیست باید در تمام کارهای زندگی‌مان قرآن را الگوی‌مان قرار بدهیم و از آن برای رفع مشکلاتمان کمک بگیریم.